Początki cmantarza parafii św. Maurycego sięgają nieistniejących juz dzisiaj nekropolii, założonych w roku 1863 przy ulicy Kamiennej, pomiędzy cmentarzami wyznaniowymi: ewangelickim cmentarzem św. Marii Magdaleny i katolickim św. Doroty.
Ze względu na wysoką śmiertelność i pomniejszający się zakres cmentarza podjęto starania o wyznaczenie nowej lokalizacji. Spotkało się to z nieprzychylnościa włodarzy miasta, jednakże ostatecznie w maju 1886 roku wydano zgodę na powstanie nowego cmentarza, który został otwarty w roku 1887 (znajdował się on pomiędzy ulicą Spiską a równoległą do niej drogą w pobliżu ulicy Borowskiej).
Po likwidacji tych cmentarzy w 1967 powstały parki – Park Andersa w miejscu starszego cmentarza z roku 1863 i Park Skowroni w miejscu nowszego cmentarza z roku 1887.
Dzisiejsza nekropolia Parafii św. Maurycego to trzeci cmentarz tej parafii powstały na skutek starań ks. proboszcza Paula Peikerta.
Za zgodą władz miejsckich obecny cmentarz przy ul. Działkowej powstał 18 listopada 1939 roku.
29 września 1940 roku Arcybiskup Metropolita Wrocławski ks. kardynał Adolf Bertram poświęcił nową nekopolię Parafii św. Maurycego.
Przez pierwsze 4 lata cmentarz byl niewykorzystywany. Od stycznia 1945 wschodnia część cmentarza była miejscem pochówku poległych żołnierzy radzieckich, w latach 1947-1948 urządzono na niej Cmentarz Żołnierzy Radzieckich na Skowroniej Górze. Zachodnia część cmentarz nadal pełniła funkcję cmentarza parafialnego. Koniec lat 60. XX wieku przyniósł decyzję o likwidację ze względu na tendencję władz do likwidacji cmentarzy wyznaniowych i zastąpienia ich komunalnymi. Od roku 1971 pochówki były wstrzymane. Ponowna reaktywacja funkcji cmentarza nastąpiła w roku 1994.