W miejscu gdzie stoi obecnie piękny gotycko-pseudobarokowy kościół, już w 1225r. stał mały drewniany kościółek w stylu gotyckim. Przy nim w 1226r. powstała parafia św. Maurycego. Założyli ją tkacze walońscy, którzy przybyli z zachodu, aby uczyć tu na przedmieściu Grodu Wrocławskiego Nowego rzemiosła robienia materiałów. Patrona tutejszego kościoła św. Maurycego przywieźli ze sobą jako opiekuna ich działalności. Zaufali jago wstawiennictwu u Boga i już w XIV w. na miejscu drewnianego kościółka zostaje wzniesiona murowana świątynia w stylu gotyckim. W latach 1897-1899 zostaje rozbudowana i powiększona otrzymując kształt obecnej bryły. Dobudowano dwie boczne kaplice i nowe prezbiterium. Z dawnej zakrystii urządzono kaplicę Matki Bożej.
W czasie II wojny światowej zostaje zniszczona w 60 %. Najbardziej ucierpiała wieża kościoła, organy, część ławek, oraz plebania. Odbudowany w latach 1946-67. w tym okresie zrekonstruowano barokowy hełm wieży, wyremontowano i powiększono organy, wykonano nową polichromię. Przy kościele odrestaurowano też pomnik z 1806 r. uczestnika Sejmu Czteroletniego i powstania kościuszkowskiego, gen. Fryderyka Psary-Psarskiego, a także figury św. Jana Nepomucena, Matki Bożej z Dzieciątkiem oraz Krzyż, a na kościele figury św. Jana Chrzciciela, św. Maurycego i św. Mikołaja. We wnętrzu na szczególną uwagę zasługują rzeźby Matki Bożej z Dzieciątkiem i św. Maurycego XV w. Z XVIII w. pochodzi ołtarz główny z obrazami św. Maurycego i św. Jadwigi, trzy ołtarze boczne, ambona, rzeźby św. Wilhelma, św. Antoniego, św. Anny, św. Jana Ewangelisty, św. Jana Nepomucena, św. Józefa, Chrystusa Biczowanego. Rzeźby Chrystusa Króla i epitafium J. Fucha z 1817 r. , a Pieta z 1938 r. 13 lipca 1997 r. katastrofalna powódź dokonała w świeżo wyremontowanym i odnowionym kościele dużych zniszczeń, które usunięto w następnych miesiącach. Patrząc z góry na świątynię widzimy krzyż, który gromadzi w swoim wnętrzu jednocześnie około trzech tysięcy wiernych.